Yazsam değişir mi bu olanlar?
Sussam geçer mi bu karmaşa?
Ben ne yapsam da iyi gelse bu yüreğime...
Hayat bir sınavsa, dedikleri gibi
En kazık yer, bizim coğrafyaya mı geldi?
İçimdeki karamsarlık aldı başını yürüdü;
Dur diyorum ona, dur!
Bi dur, bi rahat ver diyorum.
En iyisi bir Türk kahvesi koyayım kendime,
Sonrasında çevireyim fincanımı,
Bekleyip bi süre
Açıp bakayım fincanımdaki şekillere
Bir şeylere benzeteyim telvenin büründüğü halleri...
Hiç bir şeye inanamadığımız şu günde fala mı inanacağız?
Maksat kuyruğundan ümidi görmek, bi gülümsemek, bi nefes almaktı...
O bile güldü halime,
Daha içmeye başlamadan "Sen yeter ki gül, elbet dağılır bütün kara bulutlar" der gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder